Bi’j Cor en Gienne steet ’t bokbier al kold en d’n arftensoep is al hoaste kloar. D’n zommer is umme en de opening van ’t mountainbikeseizoen zit d’r al weer an te kommen. D’n FTC Kotten Gravelride (dat beteekent zovölle as: “ e’organiseerd hard fietsen ovver wège van gebrokken puun in ’t boetengebied”) is met hölpe van völle vri’jwilligers weer good op ’t rit e’kommene en ende september hebt FTC Kotten leden met succes met e’doane an ’t ‘WK-tiedrieden’. Dree prieze gingen noa dit Winterswieks Kampioenschap met noar Kotten: Rob Boeijink was d’n algemenen winnaar umdat hee zien gemiddelden snelheid tut op d’n honderdsten kilometer per uur nauwkeurig had veurspeld. Appie Meijnen ging met d’n daarden pries noar hoes en veur Jan Ni’jenhoes was d’n poedelpries umdat hee deur ’t missen van een bordjen in plaatse van bi’j Vivaldi hoaste bi’j Spiekerman in Meddo terechte kwam.
Deur disse evenementen zol i’j hoaste vergèten dat d’r in d’n loop van d’n zommer ook nog gewoon mooie ritten bunt e’maakt van tussen 60 en 100 kilometer. Nem noo dee keare dat d’r zundag ’s morgens bi’j de Lindebeumer af e’sprokkene worden: “Wi’j goat noar ‘Kloster Gerleve’ in de Baumberge koffie drinken en dan deur de heuvels weer noar hoes.” In ’t begin is de route mooi vlak en a’j dan achter de rugge van de kearls dee veuran fietst zit, dan kö’j met weinig inspanning makkelijk met kommen. Een endeken achter Gescher begint an d’n horizon de heuvels bi’j Coesfeld zichtboar te worden en ik marke hoo miene gedachten zich al bi’j veurbaat drok maakt ovver de piene dee straks in de beene zal sloan. Bi’j mien oma in de kökkene hing een tekst an de muure van “Een mens lijdt dikwijls ’t meest door ’t lijden dat hij vreest.” Precies dat geveul mek zich net veur d’n ‘Coesfelder Berg’ van mi’j meister. Wi’j bunt den bult al wal 20 keere op e’fietst, en ik weet precies dat ’t steilste stukke kump a’j links bovven ’t restaurant in ’t zicht kriegt. Ik probeere hènig an te doone, en Henk, Rob, Rudy, Jan, Cor, nog een Henk en weer een Rob goat mi’j makkelijk veurbi’j. Alleene Remco, den poest as een tochtig nijlpeerd, zit nog achter mi’j. Zelf stoa ik ook totaal in d’n parkeerstand. Loopen geet waarschienlijk nog harder dan dit fietsen. Onder mien schedeldak klunk ne stemme met ‘Woarumme mot i’j dit met hoaste zövventig joar nog doon?’ De fietse zwabbert onder mi’j van links noar rechts ovver d’n weg en ik veule mi’j as een beer den in ’t circus op een dreewieler zien rondjes zwalkt. Toch nog moar effen deurtrappen, want de koffiepauze bi’j ’t klooster is neet wiet meer. En tien minuten later stoa’w inderdoad met zien allen bi’j ’t ‘Kloster Gerleve’. “Café Geschlossen” steet d’r op ’t bordjen. Effen zakt mien wielermoraal noar ’t nulpunt, moar dan kroep ik toch moar weer op ’t zadel. As ik noo noar de vrouwe zol bellen of ze mi’j wil kommen ophalen umdat ik meu bunne, dan weet ik dat ze hard zal goan lachen en dat ik doarnoa alleene nog ‘’tuut – tuut – tuut - tuut’ in d’n telefoon zal heuren. Wieter dus moar. Een korten afdaling, dan effen rechts - links en meteen weer een bult woarvan ’t ende neet te zeene is. As ik bovven bunne veult de beene zo slap an as ne krop sloat de zes daage ovver d’n doatum is. De koffiepauze ligt nog een kilometer of achte wieter. Gelukkig bu’w dan de heuvels weer oet. Achter de ruggen van de starke kearls bu’w umme een uur of eene weer bi’j de Lindebeumer. Nog een klein stuksken noar hoes, dan gauw onder de pompe en ’s middags wordt d’r alleene nog ‘bankzaken’ e’doane. ’t Was weer een prachtigen zundag en de kilometers staot toch moar mooi weer op d’n teller.
